ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν μια νεραϊδούλα που την έλεγαν Όλγα και η αγαπούσε πολύ το θέατρο. Κάθε φορά δε που έβλεπε κάποια θεατρική παράσταση, τόσος ήταν ο ενθουσιασμός της που συνέχιζε να μιλάει για αυτή για ώρες ολόκληρες ή και μέρες μετά. Ντρεπόταν όμως πολύ να ανεβεί στη σκηνή για να παίξει η ίδια, παρ' όλο που το είχε καημό και έτσι δεν σταματούσε να μιλάει για αυτό στις άλλες νεράιδες.
Μια ωραία μέρα, που όλες οι νεράιδες είχαν μαζευτεί για να δουν θεατρική παράσταση το "Όνειρο Θερινής Νυκτός" του Shakespeare, έτυχε η βασίλισσα των νεραϊδών Τιτάνια να νιώσει άρρωστη λίγο πριν το τέλος και να ζητήσει να γυρίσει πίσω στο παλάτι της, με αποτέλεσμα η παράσταση να μείνει στη μέση. Τόσο ενθουσιασμό και τόση αγωνία είχε η Όλγα για το υπόλοιπο του έργου, που εκείνο το βράδυ έτυχε να δει το τέλος του σε όνειρο στον ύπνο της.
"Όνειρο είδα ή αλήθεια;", αναρωτήθηκε και το επόμενο πρωί πήρε μια λευκή κόλλα χαρτί και το κατέγραψε με κάθε λεπτομέρεια. Ύστερα το πήγε στις νεράιδες του θιάσου, οι οποίες έβαλαν τα γέλια μαζί της και δεν μπήκαν καν στον κόπο να το διαβάσουν. Η Όλγα όμως στενοχωρήθηκε τόσο πολύ με τη συμπεριφορά τους που έβαλε τα κλάμματα, με αποτέλεσμα να μουσκέψει το χαρτί, το οποίο και ξέχασε σε μια απ' τις καρέκλες της θεατρικής σκηνής πριν φύγει. Μετά από λίγες ώρες, και μόλις οι νεράιδες του θιάσου έτυχε να πληροφορηθούν πως η βασίλισσα Τιτάνια είχε βρει το έργο τους βαρετό, άρχισαν να περιεργάζονται τρόπους για να το βελτιώσουν. Και έτσι για καλή της τύχη μια από αυτές πήρε το χαρτί που είχε αφήσει η Όλγα και εντυπωσιάστηκε πολύ διαβάζοντάς το.
"Την αδικήσαμε με τα χαχανητά μας...", είπε στις άλλες νεράιδες και αυτές τότε σκέφτηκαν να ψάξουν να βρουν την Όλγα, αφού το κείμενο είχε μουτζουρώσει από το κλάμα της και δεν διαβαζόταν εύκολα. Όταν τη βρήκαν, αυτή τόσο χάρηκε που όχι μόνο θέλησε να γράψει το έργο, αλλά και να παίξει σε αυτό ως ηθοποιός. Τη δέχθηκαν.
Μόλις όμως έπιασε πένα στα χέρια της, κατάλαβε πως είχαν περάσει αρκετές ώρες και πως είχε ξεχάσει το όνειρο που είχε δει. Με την ώρα της παράστασης να πλησιάζει, συμπλήρωσαν τα λόγια στο κείμενο με ό,τι τους φαινόταν καλύτερο και άρχισαν να κάνουν πρόβες της τελευταίας στιγμής, προσπαθώντας να σώσουν την κατάσταση.
Έτσι απροετοίμαστες που ήταν όμως, όταν ήρθε η ώρα της παράστασης άρχισαν να χάνουν τα λόγια τους. Η Όλγα πάλι, που τόσο είχε ενθουσιαστεί που θα έπαιζε για πρώτη φορά στο θέατρο, μπήκε τόσο βαθιά στο ρόλο της που ξαναθυμήθηκε το όνειρο που είχε δει με κάθε λεπτομέρεια. Τόσο όμορφα ένιωσε πάνω στο σανίδι μάλιστα που της φάνηκε πως το όνειρό της γινόταν πραγματικότητα μπροστά στα μάτια της και πως το ζούσε. Η ερμηνεία της σύντομα συνεπήρε και τις άλλες νεράιδες - ηθοποιούς, οι οποίες αυτοσχεδίασαν με βάση τα λόγια που τους έλεγε με μεγάλη επιτυχία.
"Έχεις απίστευτο ταλέντο!", της φώναξαν όλες οι νεράιδες μόλις η παράσταση τελείωσε και με πρώτη την Τιτάνια της χάρισαν ένα μεγάλο χειροκρότημα. Αυτή συγκινήθηκε πολύ με την επιτυχία της, τόσο που δεν ήξερε για τι απ' τα δυο την πρωτοχειροκροτούσαν: για την υποκριτική της ή για το συγγραφικό της ταλέντο;
Έτσι λοιπόν αποφάσισε να γίνει ηθοποιός αλλά και μεγάλη θεατρική συγγραφέας, αφού αυτά τα δυο συχνά δύσκολα διαχωρίζονται.
