Τα πολύ παλιά χρόνια, πριν ακόμα οι άνθρωποι φτάσουν να κατοικήσουν τις πιο απόμακρες και παγωμένες γωνιές της γης, ζούσε ένας Ινδιάνος πρίγκηπας που δεν έβρισκε πουθενά καταφύγιο. Ο πρίγκηπας αυτός χάθηκε από την φυλή του όταν ήταν ακόμη μικρός, και έτσι για χρόνια ολόκληρα περιπλανιόταν στην ερημιά για να τους βρει.
Όποιο μέρος όμως κι αν επισκεπτόταν, κι όποια φυλή συναντούσε, δεν τον δέχονταν κανένας αφού δεν τον αναγνώριζαν ως δικό τους. Έτσι κι αυτός, απογοητευμένος που δεν έβρισκε πουθενά τους συγγενείς του μα και καμία άλλη οικογένεια να τον δεχτεί, συνέχισε την μοναχική πορεία του. Ώσπου μια μέρα, ένας δυνατός άνεμος άρχισε να φυσάει και να τον παρασέρνει.
Αυτός στην αρχή αντιστάθηκε, όμως ο άνεμος σύντομα έγινε τόσο δυνατός που ξερίζωνε δέντρα. Έτσι κι αυτός, μη έχοντας επιλογή, αποφάσισε να πάει μαζί με τον άνεμο, ο οποίος φυσούσε προς τα βόρεια. Πήρε λοιπόν ένα μπαστούνι και αφού κάλυψε το πρόσωπό του άρχισε να περπατάει, μέχρι που μπροστά του βρήκε χιόνια, και έπειτα πάγους. Χιλιόμετρα ολόκληρα αργότερα, και αφού κατάλαβε πως είχε ξεμακρύνει πολύ, βρέθηκε σε μια χώρα τόσο παγωμένη και κρύα που μόνο βουνά από χιόνι έβρισκε μπροστά του. Ο άνεμος όμως συνέχισε να φυσάει και δεν έλεγε ούτε στιγμή να τον αφήσει ήσυχο, σηκώνοντας θύελλα με τα χιόνια.
«Που θα βρω ένα μέρος να το πω σπίτι μου σε αυτή την ερημιά;», ρώτησε ο πρίγκηπας, ο οποίος κρύωνε πάρα πολύ. Έπειτα κοίταξε τριγύρω του και παρατήρησε πως δεν υπήρχε ούτε μια σκηνή, ούτε καν μια κουφάλα δέντρου να κρυφτεί, παρά μόνο ολόλευκα χιόνια, τα οποία ο άνεμος παράσερνε στον διάβα του. Τότε λοιπόν σκέφτηκε να συμπυκνώσει το χιόνι και με αυτό να κάνει τούβλα, και με τα τούβλα να χτίσει ολόκληρο σπίτι. Για να γλιτώσει όμως από την χιονοθύελλα, σκέφτηκε να του δώσει το σχήμα της σφαίρας, ώστε ο άνεμος να μπει μέσα και να μην μπορεί να βγει.
Όταν το τελείωσε μπήκε μέσα του για να βρει καταφύγιο, και στην είσοδο έβαλε ένα χοντρό τούβλο από συμπυκνωμένο χιόνι ώστε να την κλείσει. Μαζί με τον πρίγκηπα και πριν κλείσει την είσοδο μπήκε και ο άνεμος, ο οποίος άρχισε να φέρνει στροφές χωρίς να μπορεί να βρει την έξοδο. Αφού το πήρε απόφαση πως είχε παγιδευτεί μαζί με τον πρίγκηπα, οι δυο τους έγιναν φίλοι και ζέσταιναν ο ένας τον άλλο τις κρύες νύχτες. Το σπίτι του μάλιστα αποδείχθηκε τόσο ζεστό που όλοι οι απόγονοί του αποφάσιζαν να χτίσουν τα σπίτια τους σαν αυτό.
Ήταν ο πρώτος Εσκιμώος και το σπίτι του ήταν το πρώτο ιγκλού.