ΕΝΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΑΥΓΟ κάποτε σε ένα καλάθι είχε πολύ μεγάλη ιδέα για τις φωνητικές του ικανότητες. Όσο μεγάλη ιδέα είχε όμως, άλλο τόσο τα άλλα αυγά στο καλάθι το απέφευγαν και βούλωναν τα αυτιά τους κάθε φορά που έλεγε να τραγουδήσει, αφού στην πραγματικότητα ήταν παράφωνο και συχνά έβγαζε άσχημες τσιρίδες πάνω στο ενθουσιασμό του.
Έτσι το κακό παράγινε όταν μια μερά, τη Μεγάλη Παρασκευή, αυτό αποφάσισε να ψάλλει ύμνους της Εκκλησίας. Τα άλλα αυγά στο καλάθι πανικόβλητα έτρεξαν να πάρουν ωτασπίδες, τις οποίες φόρεσαν μπροστά του ώστε να μην το ακούν. Αυτό απογοητευμένο και μόλις είδε πως κανένα δεν το άκουγε, είπε να ψάξει αλλού ακροατήριο.
Έτσι λοιπόν έριξε ένα σάλτο και πήδηξε από το καλάθι. Αφού γύρισε όλη τη γειτονιά, κατέληξε στην κοντινότερη Εκκλησία, στην οποία εκείνη τη στιγμή έψελναν τα εγκώμια. Ενθουσιασμένο και μόλις άκουσε τις ψαλμωδίες, τρύπωσε ανάμεσα στον κόσμο και με γρήγορες κινήσεις σκαρφάλωσε στο ψαλτήρι, όπου και τοποθετήθηκε ακριβώς μπροστά στο μικρόφωνο. Όλοι, με πρώτους τους ψάλτες, σάστισαν μόλις το είδαν. Μόλις όμως αυτό άρχισε να ψέλνει, θύμωσαν πολύ μαζί του αφού αντί να ψάλλει σωστά άρχισε να βγάζει παράφωνες τσιρίδες. Έτσι το κατέβασαν άρον άρον από το ψαλτήρι και αυτό με κατεβασμένα τα αυτιά έφυγε από την Εκκλησία.
Περπάτησε και περπάτησε, ώσπου αρκετό καιρό αργότερα βρέθηκε μπροστά στο Ηρώδειο, κάτω απ' την Ακρόπολη. Τόσο μαγεύτηκε μόλις είδε το θέατρο να λάμπει στο φως του φεγγαριού που ονειρεύτηκε πως βρισκόταν ήδη μέσα και τραγουδούσε μπροστά σε κοινό. Έτσι λοιπόν περίμενε μέχρι οι πύλες να ανοίξουν για τη συναυλία που θα γινόταν το βράδυ και μόλις βρήκε ευκαιρία τρύπωσε μαζί με τους θεατές, ύστερα με γρήγορες κινήσεις κατευθύνθηκε στο κέντρο της σκηνής και τοποθετήθηκε μπροστά στο μικρόφωνο. Οι θεατές που εκείνη τη στιγμή έβρισκαν τις θέσεις τους εντυπωσιάστηκαν πολύ μόλις το είδαν, αφού πίστεψαν πως θα ήταν κάποιος μεγάλος και ξακουστός καλλιτέχνης για τον οποίο δεν είχαν ακούσει ποτέ.
Μόλις όμως άνοιξε το στόμα του και άρχισε να τραγουδάει, έκλεισαν αμέσως τα αυτιά τους. Άλλοι του φώναξαν κοροϊδευτικά και άλλοι πήγαν να βγάλουν ντομάτες από τα τάπερ τους για να του πετάξουν. Αυτό μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί έτρεξε να κρυφτεί και δεν τόλμησε να βγει απ' την κρυψώνα του παρά μόνο όταν η συναυλία είχε πλέον τελειώσει και όλοι το είχαν ξεχάσει.
"Ίσως είναι καλύτερα να ξεκινήσω από κάπου πιο χαμηλά", σκέφτηκε αυτό και έτσι την επόμενη ημέρα πήγε σε ένα κοτέτσι έξω από την Αθήνα να τραγουδήσει. Βρήκε λοιπόν μια φωλιά με αυγά, φτιαγμένη από άχυρο και ξύλα, και έβαλε όλη του τη μαεστρία να τους τραγουδήσει όσο καλύτερα μπορούσε, ώστε να εισπράξει το χειροκρότημά τους, χωρίς να βγάλει ούτε μια τσιρίδα.
Μόλις άκουσαν το τραγούδι του όμως, γύρω του μαζεύτηκαν λογής λογής κοκόρια, τα οποία απόρησαν με το πράσινό του χρώμα, αφού όλα τα αυγά στο κοτέτσι ήταν άβαφα. Μαζί τους και οι κότες του κοτετσιού, οι οποίες φοβήθηκαν για τα παιδιά τους, τα αυγά. Αυτά όμως τόσο φάνηκαν να διασκεδάζουν με το τραγούδι του αυγού που χειροκρότησαν δυνατά. Αλλά και αυτό τόσο ευχαριστήθηκε που επιτέλους βρέθηκε ακροατήριο να το χειροκροτήσει που έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, ξεπερνώντας κατά πολύ όλες τις προηγούμενες επιδόσεις του.
"Ολόκληρο πασχαλινό αυγό και τραγουδάει πιο καλά από εσάς", είπαν οι κότες του κοτετσιού αυστηρά στα κοκόρια, μόλις το αυγό τελείωσε το τραγούδι του, και του ζήτησαν να μείνει στο κοτέτσι για να κάνει παραδώσει φωνητικής στα κοκόρια.
Φήμες λένε πως όταν αρκετές εβδομάδες αργότερα το αυγό ράγισε, από μέσα του βγήκε ένα τόσο δα μικρό κοκοράκι με τόσο καλές φωνητικές ικανότητες που έκανε τα τζάμια των παραθύρων να σπάνε.
