ΕΝΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΑΒΓΟ κάποτε είχε ένα μεγάλο όνειρο: πως μια μέρα θα γινόταν μεγάλος σεναριογράφος και πως τα σενάριά του θα γινόντουσαν ταινίες του Hollywood.
Ώσπου μια μέρα, έφτασε στα αυτιά του η είδηση πως ένα άλλο πασχαλινό αβγό στο καλάθι είχε μεγάλο ταλέντο στην σκηνοθεσία, καθώς και βιντεοκάμερα, με την οποία θα μπορούσαν να γυρίσουν ολόκληρη ταινία. Ενθουσιάστηκε πολύ μόλις το άκουσε, και δίχως να χάσει χρόνο το πλησίασε και του ζήτησε να συνεργαστούν. "Πιστεύω θα βρεις τις ιδέες μου πολύ ενδιαφέρουσες", του είπε.
Πριν πει όμως το ναι, το αβγό - σκηνοθέτης ζήτησε να του παρουσιάσει κάποιο δείγμα της δουλειάς του. Αυτό μόλις το άκουσε τρομοκρατήθηκε, αφού πάντα πίστευε πως είχε ωραίες ιδέες, όμως ποτέ δεν είχε την υπομονή να τις μεταφέρει στο χαρτί. "Έχεις μέχρι τις δώδεκα να μου φέρεις κάτι γραπτό", του είπε το αβγό - σκηνοθέτης μόλις του ζήτησε προθεσμία.
Έτσι λοιπόν κι αυτό πήγε στην κοντινότερη πόλη, όπου προμηθεύτηκε ένα μεγάλο πάκο χαρτί, καθώς και μολύβια, γομολάστιχες και μια ξύστρα. Ύστερα γύρισε στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει, όμως δεν προλάβαινε να γράψει δυο - τρεις προτάσεις και ύστερα έσκιζε το χαρτί, αφού έβρισκε πως τίποτα δεν του άρεσε.
Αρκετές ώρες αργότερα και αφού τα σκισμένα χαρτιά είχαν κάνει στοίβα δίπλα στο γραφείο του, κατάφερε να γράψει μια ιστορία που έφτανε να πιάνει ολόκληρη σελίδα. Μόλις έφτασε στο τέλος της όμως κόλλησε: έσβηνε και έγραφε και το άλλαζε τόσες πολλές φορές που στο τέλος έχασε το μέτρημα. Στο τέλος θύμωσε τόσο πολύ που έκανε τη σελίδα χίλια κομμάτια και τα πέταξε κι αυτά στο σωρό με τα σκισμένα χαρτιά. Ύστερα έμεινε να κλαίει πάνω απ' τα σκισμένα χαρτιά και με δάκρυα στα μάτια να κοιτάζει το φεγγάρι στον βραδινό ουρανό για να βρει έμπνευση πριν πάει η ώρα δώδεκα.
Όταν κάποια στιγμή είδε τους δείκτες του ρολογιού να πλησιάζουν ο ένας τον άλλο, βγήκε ο κούκος από το ρολόι στον τοίχο και πριν κάνει κούκου το ρώτησε τι είχε. "Είναι που κοντεύει δώδεκα και εγώ δεν έχω ολοκληρώσει ούτε μισή ιστορία", του είπε το αβγό και σκούπισε τα δάκρυα απ' τα μάτια του.
"Αν είναι για σένα θα σταματήσω το χρόνο, έστω και για λίγο", του είπε ο κούκος, και κράτησε τους δείκτες ώστε να μην δείξουν ακόμη δώδεκα. Τότε το αβγό άπλωσε το χέρι του στο σωρό και έπιασε τυχαία κομματάκια από τις μισοτελειωμένες ιστορίες που είχε γράψει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αφού τα έβαλε σε σειρά ώστε να βγάζουν νόημα, με αυτά έγραψε μια καινούρια ιστορία τόσο όμορφη και τόσο τέλεια που απόρησε που δεν την είχε σκεφτεί νωρίτερα.
Όταν μετά από λίγο το αβγό ολοκλήρωσε την ιστορία του, ο κούκος άφησε τους δείκτες του ρολογίου να δείξουν δώδεκα. Ύστερα έκανε ένα δυνατό "κούκου" και αντί να κρυφτεί μέσα στη φωλιά του στο ξύλινο ρολόι, πέταξε μακριά μέσα στη νύχτα. Το αβγό πήρε τη σελίδα με την ιστορία και την πήγε στο αβγό σκηνοθέτη, το οποίο εντυπωσιάστηκε τόσο που απόρησε με το ταλέντο του.
"Πως τα κατάφερες;", ρώτησε πίσω το άλλο αβγό.
"Είναι που προς στιγμή ο κούκος μέσα στο ρολόι σταμάτησε το χρόνο για μένα", του απάντησε αυτό και του έδειξε το ρολόι στον τοίχο. Το αβγό σκηνοθέτης απόρησε πολύ που δεν είδε κανέναν κούκο πλέον μέσα.
Την επόμενη μέρα και αφού βρήκαν ηθοποιούς και κατάλληλο χώρο για γυρίσματα, ξεκίνησαν να κινηματογραφούν την ταινία τους. Όταν μετά από αρκετούς μήνες την ολοκλήρωσαν και την παρουσίασαν στα άλλα αβγά, αυτά εντυπωσιάστηκαν τόσο που ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Χάρισαν μάλιστα στο αβγό σεναριογράφο ένα μεγάλο βραβείο ώστε να το έχει και να το θυμάται μέχρι τα βαθιά του γεράματα.
Και το όνομα της ταινίας; "Πριν ο κούκος χτυπήσει δώδεκα".
