EΝΑ ΓΟΓΓΥΛΙ ΚΑΠΟΤΕ σε έναν κήπο νοσταλγούσε πολύ τα καλοκαίρια και τις ξέγνοιαστες στιγμές στην παραλία. «Τι ωραία που θα ήταν να βρισκόμασταν τώρα στη θάλασσα!», έλεγε και ξανάλεγε στα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου, όμως αυτά του εξηγούσαν ότι δεν είναι όλες οι εποχές κατάλληλες για μπάνιο.
Ώσπου μια ωραία μέρα της Άνοιξης που ο ήλιος έλαμπε ψηλά στον καταγάλανο ουρανό τα φρούτα και τα λαχανικά σκέφτηκαν να πάνε εκδρομή. «Προτιμάτε θάλασσα ή βουνό;», πρότεινε το κολοκυθάκι και ζήτησε να ψηφίσουν αναμεταξύ τους ώστε να πάρουν μια απόφαση. Μόλις το άκουσε το γογγύλι πέταξε απ’ τη χαρά του και τους έφαγε τα αυτιά να διαλέξουν θάλασσα. Αυτά πάλι, που είχαν κουραστεί να το ακούν να μιλάει για θάλασσες και καλοκαίρια, σκέφτηκαν να μην του χαλάσουν το χατήρι.
Έτσι μάζεψαν τα πράγματά τους και κίνησαν για την κοντινότερη παραλία. Πήραν τραπεζομάντηλα, καλάθια με κολατσιό, μια μπάλα βόλλεϋ και έναν χαρταετό. Το γογγύλι πάλι, αφού σιγούρεψε πως δεν το έβλεπε κανένας, έβαλε στην τσάντα του ένα μαγιώ και μια πετσέτα θαλάσσης.
Όταν με το καλό λοιπόν έφτασαν στην παραλία, άλλα πέταξαν χαρταετό και άλλα άρχισαν να παίζουν με τη μπάλα του βόλλεϋ. Τόσο πολύ ενθουσιάστηκαν μάλιστα που δεν πρόσεξαν πως το γογγύλι, το οποίο έκανε πως μάζευε κοχύλια, άρχισε να ξεμακραίνει. Έτσι αυτό βρήκε την ευκαιρία και κρύφτηκε πίσω από ένα δέντρο, όπου και φόρεσε το μαγιώ, ύστερα επέστρεψε πίσω στα άλλα φρούτα και λαχανικά όπου συνέχισε να κάνει πως μάζευε κοχύλια.
«Α, τι ωραίο κοχύλι είναι αυτό!», είπε και έδειξε μέσα στο νερό, έπειτα έκανε βουτιά τάχα για να το πιάσει. Το νερό όμως ήταν τόσο κρύο που δεν άντεξε ούτε δευτερόλεπτο πριν αρχίσει να τουρτουρίζει. Έτσι βγήκε τρέχοντας πίσω στην αμμουδιά κρατώντας το κοχύλι για να αρπάξει την πετσέτα. Τα άλλα φρούτα και λαχανικά ξέσπασαν σε γέλια μαζί του μόλις είδαν τι είχε κάνει.
«Καλά να πάθεις, αφού δεν έχεις υπομονή», του είπαν καθώς αυτό τυλίχθηκε με την πετσέτα ώστε να μην κρυώνει. Έπειτα του εξήγησαν για μια ακόμη φορά πως όσο ήλιο κι αν έχει οι θάλασσες παραμένουν κρύες αν δεν έρθει το καλοκαίρι.
Και το καλό μας γογγύλι; Αφού πήρε το μάθημά του, έβαλε το κοχύλι που είχε μαζέψει σε μια γυάλα και το κράτησε για παρηγοριά μέχρι να έρθει το καλοκαίρι.
Φήμες λένε μάλιστα πως κάθε φορά που το ακουμπούσε στο αυτί του, άκουγε έναν ήχο τόσο μαγικό που του θύμιζε τον ήχο των κυμμάτων της θάλασσας εκείνη τη μέρα.
