MΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑ κάποτε με καταγωγή τη μακρινή Αμερική θαύμαζε πολύ τους πειρατές, και περνούσε ώρες ατελείωτες διαβάζοντας ιστορίες για αυτούς και βλέποντας ταινίες. "Πολύ θα ήθελα να γνωρίσω έναν αληθινό πειρατή!", έλεγε και ξανάλεγε στα άλλα φρούτα και λαχανικά του κήπου, και ευχόταν να ερχόταν κάποια στιγμή το όνειρό της να γίνει πραγματικότητα. Τόσο πολύ μάλιστα ενθουσιαζόταν, που σε κάθε καρναβάλι φρόντιζε να ντύνεται με στολή πειρατή.
"Δε θα γνωρίσεις ποτέ αληθινό πειρατή, γιατί οι πειρατές δεν υπάρχουν πια!", της είπε μια μέρα ο χουρμάς όταν την είδε να φοράει πειρατικό καπέλο. Αυτή στενοχωρήθηκε πολύ μόλις το άκουσε, και δυσκολεύτηκε πολύ να το πιστέψει. "Έχουν μείνει όμως στην ιστορία!", του απάντησε πεισμωμένη. Έτσι έβαλε μπρος να βρει όλα τα πιθανά μέρη στα οποία θα μπορούσε να είχε ξεμείνει κάποιος πειρατής στην Ελλάδα για να τον γνωρίσει, αφού είχε διαβάσει πάρα πολλές ιστορίες για τους πειρατές του Αιγαίου.
Πρώτα λοιπόν επισκέφτηκε τις παραθαλάσσιες σπηλιές στο Κλέφτικο της Μήλου, για τις οποίες είχε ακούσει πως σε αυτές έβρισκαν καταφύγιο τα παλιά χρόνια οι τρομερότεροι πειρατές απ' όλη τη Μεσόγειο. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ με αυτό που είδε που άρχισε να φτιάχνει με τη φαντασία της λογής λογής ιστορίες για το πως κρύβονταν τα πειρατικά καράβια από τους εχθρούς τους. Όσο όμως κι αν έψαξε, δεν βρήκε ούτε έναν πειρατή, μα ούτε και κάτι που να θυμίζει τους πειρατές των παλιών χρόνων.
Έπειτα επισκέφτηκε τη Νάουσα στην Πάρο, για την οποία είχε ακούσει πως ήταν το μεγαλύτερο ορμητήριο πειρατών στο Αιγαίο, και πως σε αυτήν αγκυροβολούσαν οι πιο γενναίοι πειρατές απ' όλη τη Μεσόγειο για να ξεχειμωνιάσουν με τα πλοία τους. Και εκεί όμως δε βρήκε ούτε έναν πειρατή, μα ούτε και το παραμικρό ίχνος που να θυμίζει τους πειρατές που είχαν περάσει από εκεί.
Τρίτη επισκέφτηκε τη Μάνη, από την οποία, είχε ακούσει, κατάγονταν μερικές από τις πιο ξακουστές οικογένειες πειρατών. Τόσο μεγάλη φήμη μάλιστα είχαν οι πειρατές της, που οι ξένοι αποκαλούσαν τη Μάνη το "Μεγάλο Αλγέρι". Και εκεί έψαξε πολύ, αλλά δε μπόρεσε να βρει ούτε έναν πειρατή, ούτε και κάτι να 'χει μείνει από αυτούς.
"Ίσως έχεις δίκιο, οι πειρατές δεν υπάρχουν πια...", παραδέχθηκε η παπάγια στο χουρμά στενοχωρημένη. "Γύρισα όλο το Αιγαίο και δε βρήκα τίποτα να τους θυμίζει", του είπε με παράπονο. Ο χουρμάς πάλι, έτσι παραπονεμένη που την είδε, της πρότεινε να πάνε και μαζί ένα ταξίδι.
Έτσι λοιπόν η παπάγια έφτιαξε ξανά τις βαλίτσες της, και αυτή τη φορά αναχώρησε για την Κρήτη με το χουρμά για παρέα. Αφού ταξίδεψαν αρκετά, έφτασαν στην παραλία στο Βάι, την οποία καλύπτει ένα τεράστιο φοινικόδασος. Η παπάγια εντυπωσιάστηκε πολύ μόλις το είδε, αφού της θύμισε σκηνικό από πειρατική ταινία, και απόρησε πώς βρέθηκαν οι φοίνικες εκεί.
"Λένε πως το πρώτο φοινικόδεντρο φύτρωσε όταν ένας άραβας πειρατής έφερε να φάει εδώ χουρμάδες, και πέταξε τα κουκούτσια στο χώμα!", της εξήγησε ο χουρμάς. Έπειτα ανέβηκαν μαζί τα βράχια κοντά στην παραλία για να θαυμάσουν το φοινικόδασος που απλωνόταν μέχρι τα βάθη του ορίζοντα.