ΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΩΡΟ ΚΑΠΟΤΕ είχε μεγάλη περιέργεια να μάθει τον παραλήπτη του. Κάποιος το τοποθέτησε πριν καιρό κάτω από το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο κέντρο της πλατείας μαζί με άλλα δώρα και από τότε αυτό έμεινε να περιμένει μέρα και νύχτα μέσα στο κρύο. "Είμαι σίγουρο πως προορίζομαι για κάποιο αρχοντόπουλο", έλεγε αυτό και έκανε υπομονή, χωρίς να μπορεί να διαβάσει το καρτελάκι το οποίο βρισκόταν πάνω του.
Όμως οι μέρες περνούσαν, κόντευε Πρωτοχρονιά και κανένας δεν φάνηκε να το γυρέψει, ούτε αυτό μα ούτε και τα άλλα δώρα κάτω από το δέντρο. Έτσι, παραμονή της μεγάλης γιορτής, σκέφτηκε πως επιτέλους θα έπρεπε να κάνει κάτι, αλλιώς θα έμενε για πάντα κάτω από το δέντρο. "Ίσως ο παραλήπτης μου δεν ενημερώθηκε αρκετά νωρίς", σκέφτηκε και άρχισε να περιεργάζεται τρόπους για να ανακαλύψει για ποιον προοριζόταν.
Έτσι σκέφτηκε να αρχίσει να χτυπάει τα κουδούνια στις πόρτες των αρχόντων, πιστεύοντας πως προορίζονταν για κάποιο αρχοντόπουλο. Στην πρώτη μεγάλη έπαυλη που βρήκε, χτύπησε το κουδούνι και περίμενε υπομονετικά να ανοίξει κάποιος την πόρτα. Όταν η πόρτα άνοιξε, φάνηκε ένα αρχοντόπουλο, το οποίο δεν μπήκε καν στον κόπο να δει το καρτελάκι: "Θεέ μου τι απαίσιο περιτύλιγμα για δώρο" είπε και του έκλεισε του έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα.
Αυτό δεν το έβαλε κάτω. Βρήκε το επόμενο αρχοντόσπιτο, και χτύπησε και εκεί το κουδούνι, έπειτα περίμενε μέχρι κάποιος να ανοίξει την πόρτα. Αφού περίμενε αρκετή ώρα, κατάλαβε πως κανένας δεν θα του άνοιγε και πήγε παρακάτω. Έτσι και στο τρίτο και στο τέταρτο αρχοντόσπιτο. "Μα καλά δεν τους ενημέρωσαν;", αναρωτήθηκε και συνέχισε να χτυπάει τις πόρτες αρχοντικών και πλουσιόσπιτων, δίχως να βρεθεί κανένας να του δώσει σημασία. Στο τελευταίο σπίτι που βρήκε στο διάβα του, το αρχοντόπουλο όχι μόνο δεν μπήκε στον κόπο να διαβάσει το καρτελάκι, αλλά έβαλε τα γέλια μαζί του και δίνοντάς του μια γερή κλωτσιά το έστειλε στο δρόμο.
Το δώρο στενοχωρήθηκε πολύ, ειδικά όταν συνειδητοποίησε πως η ώρα είχε περάσει και πως οι άνθρωποι ήδη είχαν αρχίσει να μετράνε αντίστροφα για την καινούρια χρονιά και αυτό δεν είχε βρει καν τον παραλήπτη του. Τότε για καλή του τύχη πέρασε από μπροστά του ένας ζητιάνος, ο οποίος το κοίταξε με λαχτάρα. Αφού όμως διάβασε το καρτελάκι του, σκέφτηκε: "Καλύτερα να μην το κρατήσω εγώ αυτό το δώρο".
Και έτσι το πήρε και το πήγε πίσω στην πλατεία, κάτω από το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο όπου βρισκόταν και τα άλλα δώρα. Μόνο που αυτή τη φορά η πλατεία ήταν γεμάτη κόσμο, μεγάλους και μικρούς, οι οποίοι είχαν έρθει να υποδεχθούν τη νέα χρονιά, ενώ κάτω από το δέντρο είχε στηθεί ολόκληρη χορωδία ορφανοτροφείου από παιδάκια που έλεγαν τα κάλαντα και έπαιζαν μουσική.
Ο ζητιάνος τοποθέτησε προσεκτικά το δώρο μαζί με τα υπόλοιπα και κάθισε στην άκρη χωρίς να κάνει φασαρία. Μόλις η χορωδία του ορφανοτροφείου τελείωσε, το κάθε παιδάκι παρέλαβε το δώρο του γεμάτο χαρά. Και έτσι, το καλό μας δώρο βρήκε επιτέλους τον παραλήπτη του, ένα μικρό παιδάκι που είχε χάσει τους γονείς του, και το οποίο μόλις το είδε φώναξε από τη χαρά του "Θεέ μου, τι όμορφο περιτύλιγμα!"
