ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΗΤΑΝ μια γλυκιά νεραϊδούλα που την έλεγαν Σινόη, η οποία αγαπούσε πολύ το τραγούδι, όμως πίστευε πως δεν είχε καθόλου καλή φωνή. Έτσι ντρεπόταν πολύ να τραγουδήσει μπροστά στις άλλες νεράιδες και τα ξωτικά του μαγεμένου δάσους, κι αν ποτέ τύχαινε σε κάποια γιορτή, τόση ήταν η ταραχή της που ξεχνούσε τα λόγια και το παρατούσε.
Ώσπου μια ωραία νύχτα με αστροφεγγιά, έτυχε να κάνει έναν περίπατο μέχρι την κοντινότερη παραλία. Τόσο πολύ μαγεύτηκε από το φεγγαρόφως, που μόλις έκατσε στα βράχια κοντά στη θάλασσα για να ξεκουραστεί, ένιωσε να εμπνέεται και να λύνεται. Τότε άρχισε να τραγουδάει, πιστεύοντας πως ούτως ή άλλως δεν την άκουγε κανένας και έτσι δεν θα είχε τίποτα για το οποίο να ντραπεί.
Μόλις άκουσαν τη γλυκιά φωνή της, τα ψάρια και οι αστερίες της θάλασσας μαζεύτηκαν στην ακροθαλασσιά για να την απολαύσουν. Ένας μάλιστα απ’ αυτούς ξέσπασε σε χειροκροτήματα: «Μπράβο σου, είσαι πολύ καλή!», της φώναξε, και αυτή τρόμαξε τόσο μόλις το άκουσε που αμέσως ξέχασε τα λόγια της. «Συνέχισε!», της φώναξαν τότε όλα τα ψάρια και οι αστερίες με μια φωνή για να την ενθαρρύνουν.
«Δε θυμάμαι τους στίχους παρακάτω...», τους είπε αυτή στενοχωρημένη.
«Τότε πες δικά σου λόγια, αφού εμείς απλά θέλουμε να σε ακούμε να τραγουδάς», την παρακάλεσαν και αυτή παραξενεύτηκε, αφού δεν πίστευε στη φωνή της. Για να μην τους χαλάσει χατήρι λοιπόν, άρχισε να αυτοσχεδιάζει, φτιάχνοντας στίχους εκείνη τη στιγμή. Μόλις τελείωσε, πήρε χαρτί και μολύβι και σημείωσε ακριβώς τα λόγια που είχε σκεφτεί, ώστε να τα κάνει τραγούδι. Αφού ευχαρίστησε τα ψάρια, τα καληνύχτισε και πήγε πίσω στο μαγεμένο δάσος.
Την επόμενη μέρα σκέφτηκε πως μιας και αυτή θα ντρεπόταν να τραγουδήσει μπροστά στις άλλες νεράιδες και τα ξωτικά, θα ήταν καλύτερα να ζητούσε από άλλη νεράιδα να ερμηνεύσει. Έτσι εμφανίστηκε μπροστά στη νεραϊδοβασίλισσα Τιτάνια και της παρουσίασε τους στίχους της για να την πείσει, όμως αυτή δεν γοητεύτηκε καθόλου, αφού είχε βαρεθεί τα πολλά πολλά θεάματα. «Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω σε αυτό», της είπε και την απογοήτευσε μπροστά στις άλλες νεράιδες.
Στην πόρτα όμως την πρόλαβε η νεράιδα Αστέρια, η οποία ήταν γνωστή για τη μαγευτική της φωνή, και της πρότεινε να συνεργαστούν. «Θα χαρώ πολύ να ερμηνεύσω τους στίχους σου», της είπε και κανόνισαν μαζί πρόβες ώστε να δουλέψουν πάνω στο κείμενο. Η Σινόη καταχάρηκε μόλις άκουσε ότι βρέθηκε τραγουδίστρια να ερμηνεύσει την έμπνευσή της και στρώθηκε στη δουλειά μαζί της.
Λίγες μέρες αργότερα, εμφανίστηκαν μπροστά στις άλλες νεράιδες και τη νεραϊδοβασίλισσα για να ερμηνεύσουν το τραγούδι. «Και τώρα θα σας πω ένα τραγούδι που έγραψε η Σινόη», είπε η Αστέρια, έπειτα έπιασε το μικρόφωνο και λέει τους στίχους του τραγουδιού, τους οποίους είχε μάθει καλά απ’ έξω. Οι άλλες νεράιδες έμειναν με το στόμα ανοιχτό.
Μόλις λίγο αργότερα όμως, η Αστέρια ένιωσε να ξεχνάει τα λόγια και να τα χάνει. Η Σινόη με αγωνία από κάτω λοιπόν άρχισε να τη συμπληρώνει λέγοντας τους επόμενους στίχους και όλες οι νεράιδες στράφηκαν προς το μέρος της, χωρίς να μπορούν να πιστέψουν το πόσο καλή φωνή είχε. «Εσύ πες το, αφού το έγραψες!», της είπαν μόλις τελείωσε, έπειτα την έσπρωξαν στη σκηνή και της ζήτησαν να το πει από την αρχή. Τα πήγε περίφημα και δεν ξέχασε ούτε μια φορά τα λόγια, αφού τους στίχους τους είχε γράψει η ίδια με την καρδιά της.
Μόλις τελείωσε, πήρε ένα τόσο μεγάλο χειροκρότημα που θα το θυμάται για όλη της τη ζωή. Από τότε κάνει καριέρα στο μαγεμένο μάγος γράφοντας τραγούδια και ποιήματα για νεράιδες και ξωτικά, τα οποία πότε ερμηνεύει η ίδια και πότε τα δίνει σε άλλους.
